«Գյումրիից հարևաններով են հեռանում, որ Ռուսաստանում էլ հարևանություն անեն»

«44 աստիճանի վրա» ներկայացումը Համազգային պետական թատրոնի բեմում է ավելի քան 12 տարի: Ներկայացումն արտագաղթի մասին է: Դերակատարներն են Տաթև Ղազարյանը, Կարեն Խաչատրյանը և Վարշամ Գևորգյանը:
«Արտագաղթը մեզ տխրեցնում է, արտագաղթում է ոչ միայն հայ ժողովուրդը, այլև մեր հանդիսատեսը: Այս իմաստով կրկնակի տխուր է թատրոնի մարդկանց համար, արվեստագետների,- մեզ հետ զրույցում ասաց ԿԱՐԵՆ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ, հավելելով, թե պատահել է ներկայացումից հետո հանդիսատեսը մտել է դիմահարդարման սրահ ու պատռել ինքնաթիռի տոմսը:- Մի ուսանող լաց էր լինում, ու չէր հանգստանում, որովհետև թեման իր խնդրին էր առնչվում անմիջապես: Աշխարհում բոլորն էլ երկրից երկիր գնում են, բայց մեզ համար ցավալի է, որովհետև փոքրաթիվ ժողովուրդ ենք: Ավելի ցավոտ ենք տանում այդ ամեն ինչը, գնում ես օդանավակայան, բոլորը լացում են, ավտոկայանում լացում են: Լացելով են գնում: Ես գյումրեցի եմ, Գյումրիից հարևաններով են հեռանում, որ Ռուսաստանում էլ հարևանություն անեն»:
«44 աստիճանի վրա» ներկայացումը Համազգայինի ամենապահանջված բեմադրություններից է: Դերասանը նկատում է, որ երբ երկար ժամանակ ներկայացումը խաղում են, մի քիչ «մաշվում» է, հնանում: «Փորձում ենք լավ որակի մեջ պահել ներկայացումը, իմպրովիզացիաներ ենք անում, տեքստեր ենք ավելացնում: Այնքան է հիմնված դերասանական խաղի վրա, որ ջազային վիճակ է ստեղծվում, բայց, այսպես ասած, աշխատում ենք լադից դուրս չգալ»:
Ներկայացումը ստիպում է և՛ լացել և՛ ծիծաղել: Լույսն անհամեմատ շատ է։ Դատարկված գյուղում գարուն է գալիս: Կարեն Խաչատրյանն ասաց, որ հիմա արդեն լավատես չէ, բայց ստիպում է ինքն իրեն լավատես լինել: Իհարկե, սա չի նշանակում, թե խաբում են իրենք իրենց և հանդիսատեսին: Նրա խոսքով արվեստն ունի խաբկանքի տարրեր, տեղափոխում է քեզ ուրիշ աշխարհ, նկարչություն լինի, թե երաժշտություն: Արվեստը նաև շանս տալու խնդիր ունի: Կարծիքների մատյանում մեկը գրել է, որ ինքնասպան լինելու միտք է ունեցել, բայց այս ներկայացումից հետո ուզում է ապրել: «Նույնիսկ այդ մի մարդու համար արժեր խաղալ»,- ասաց դերասանը, հույս հայտնելով, որ ներկայացումը մտածելու առիթ կտա, ու գնալուց առաջ մեր հայրենակիցները մեկ անգամ ևս կմտածեն, ծանրութեթև կանեն:
Ներկայացման մեջ հնչում է «Մայր Արաքսի ափերով» երգը: «Արտագաղթը, ցավոք, նոր երևույթ չէ և չի ավարտվում,- ասաց ՏԱԹԵՎ ՂԱԶԱՐՅԱՆԸ:- Երբ բեմադրվում էր այս ներկայացումը, մեր ռեժիսորն ասաց` երանի գա մի ժամանակ, որ այլևս կարիք չլինի այս ներկայացումը խաղալու: Հանդիսատեսը չսիրի, չգա, իր կարոտն ու ցավը չտեսնի: Բայց այն դեռ պահանջարկ ունի, արդիական է և մեր երկրի մասին է: Անբացատրելի ընդունելություն է գտել սփյուռքում, ՀՀ մարզերում, Արցախում»: Նկատեցի, որ տխրեցնող կլինի, եթե ներկայացման դերասաններից մեկը հանկարծ որոշի լքել հայրենիքը: Տաթև Ղազարյանն ասաց, որ Մգրոյի դերն առաջին հինգ տարում մարմնավորել է Սերգեյ Թովմասյանը: Նա գնացել է երկրից, բայց երկու տարի անց վերադարձել է:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ